Alweer 6 dagen in Suriname!

Ondertussen zijn wij alweer 6 dagen in Suriname. De tijd gaat, ondanks dat alles op een langzamer tempo gaat dan in Nederland, erg snel. De kleine mankementjes die ons huis ondervond, zijn grotendeels verholpen. Zo hebben we nu ook warm water in ons huis. Een douche met koud water is toch net iets te koud hebben we gemerkt. Gelukkig hebben we nu dus ook warm water! Verder hebben we na wat reparaties nu ook geen last meer van lekkende kranen. Er is 1 wastafel die we sinds afgelopen zondag niet meer zullen gebruiken, aangezien onze buren wakker werden met een grote plas water in hun huis.. Gelukkig hebben we genoeg andere wastafels in ons huis.

Ondertussen raken we steeds meer gewend aan het warme weer. We krijgen steeds meer kennis over het land Suriname en de stad Paramaribo. We krijgen nog steeds veel informatie en handige tips van onze onderburen. We mogen hun heel erg dankbaar zijn voor wat ze nu al allemaal voor ons betekend hebben.

Zo hebben we afgelopen zaterdag een zeer leuke ervaring opgedaan. Als je de kans krijgt om bij een Hindoestaanse bruiloft aanwezig te kunnen zijn, moet je deze kans gelijk grijpen! Dit werd ons van te voren door Suriname kenners aanbevolen als must-do! Deze gebeurtenis konden we dus al na 3 dagen van ons lijstje afstrepen. Een familielid van onze onderburen trouwde namelijk afgelopen zaterdag vlak buiten Paramaribo. In nette kleding gingen we naar dit grote feest. Onder het motto ‘hoe meer zielen hoe meer vreugd’ sloten wij ons aan bij het gezellige feest. We waren van harte welkom op deze bruiloft. De bruiloft begon met een dansende man die verkleed was als vrouw. De verklede man draaide als een professioneel kunstrijder vele pirouetten per seconde waar ik nog net niet duizelig van werd. Dit was een standaard ritueel dat bij iedere Hindoestaanse bruiloft werd uitgevoerd. Het was de langste bruiloft die ik wellicht zal meemaken in mijn leven. We waren rond 20:00 uur aanwezig op de bruiloft en pas rond middernacht was het bruidspaar officieel getrouwd. Tussendoor werden we verwend met veel zoete hapjes en kregen we genoeg drinken aangeboden. Er was ook nog een speciale plek ingericht waar je lekker kon eten. Van te voren moest je goed je handen wassen, maar achteraf moest dat nóg beter. Je moest namelijk met je handen eten.. Als het hutspot was geweest, was dit geen lastige opgave geweest. Het was echter rijst met een dunne saus erover, dus je kunt het al raden.. :). Na lekker gegeten te hebben (soms was ik ietwat te enthousiast met de sambal) gingen we weer op onze stoel zitten en aanschouwden we de vele rituelen die werden uitgevoerd, voordat het echtpaar pas echt officieel getrouwd was. Rond 1 uur, toen het feestelijke gedeelte pas echt ging beginnen, gingen we naar huis. We waren moe en hadden ook wel genoeg zien. Het was een leuke en interessante ervaring deze Hindoestaanse bruiloft.

Zondag hebben we onze fiets opgehaald die we voor 3 maanden gaan huren. Uiteraard hebben ook hierbij onze buren geholpen. Vol enthousiasme stapte ik mijn fiets op en ging ik fietsen. Pas later kwam het besef dat ze hier in Suriname links rijden. Dit ga ik nu proberen niet meer te vergeten. Het verkeer is hier nogal chaotisch. Er zijn wel regels wie wanneer voorrang zou moeten krijgen, maar lang niet iedereen houdt zich hieraan. Als je geen voorrang neemt, kom je te laat op je werk. We moeten dus goed uitkijken als we met onze fiets op stap gaan. Voor de mensen die zich nu zorgen maken: we kijken echt goed uit hoor! Voor de rest hebben we op deze broeierige en regenachtige dag rustig aan gedaan. We hebben genoten van een heerlijk Parbo biertje, hét biermerk hier in Suriname. Hier bier scoort bij ons een dikke voldoende!

Op maandag gingen we voor het eerst naar onze stagescholen. Leslie en Tamara zullen stage lopen op de Fatimaschool in Paramaribo, Niek en ik gaan komende maanden naar de OS2 Meerzorg. Om op de OS2 Meerzorg te komen, moeten Niek en ik een nog al grote brug over. OS2 Meerzorg ligt namelijk aan de andere kant van de Surinamerivier. Nou ben ik door de jaren heen, door het naar school fietsen, het viaduct in Oldenzaal over de A1 wel gewend, maar deze brug in combinatie met een graad of 30 is andere koek. Gelukkig werden we op onze eerste stagedag door iemand uit onze straat per auto naar de school gebracht. In de stromende regen reden we over de Jules Wijdenboschbrug (zie Google!) naar OS2 Meerzorg.

Deze brug is een verbinding tussen Paramaribo en de plaats Meerzorg. We kwamen rond 07:40 uur aan op de school. Voordat onze kennismaking begon, hebben we eerst mogen aanschouwen hoe elke dag op de deze school begint: het hijsen van de Surinaamse vlag. We hadden fanatiek het volkslied van Suriname geoefend (bestaande uit een Nederlands couplet en een couplet in het Sranantongo). Het Nederlandse couplet kenden we uiteraard, maar helaas werd alleen het couplet dat in het Sranantongo staat, gezongen. Even oefenen dus nog! Sranantongo is de taal die men hier in Suriname spreekt.

Na het volkslied hebben we kennis gemaakt met het schoolhoofd van OS2 Meerzorg. Een prettige kennismaking die ongeveer een uur duurde. We hebben veel informatie over de school gekregen en regels waar we ons aan moeten houden. De school begint om 07:50 uur en om 12:50 uur zijn de leerlingen vrij. Gezien de warmte hier vind ik de tijden perfect gekozen. De docenten dienen uiterlijk om 07:35 uur aanwezig zijn. Ze moeten het tijdstip van aankomst noteren op een blaadje dat in het kantoor van het schoolhoofd ligt. De leerkrachten moeten ook iedere les die ze geven schriftelijk voorbereiden. Het lesdoel, de beginsituatie, de introductie, de instructie, de verwerking en de evaluatie moeten allen per les in een schema worden genoteerd. Dit gebeurt dus iedere dag en voor elke les. Deze voorbereidingen worden allemaal gecontroleerd door het schoolhoofd. Als het akkoord is, komt er een krabbel onder te staan en als er op- of aanmerkingen zijn, krijgt de desbetreffende docent dit te horen. Op OS2 Meerzorg zijn overigens uitsluitend vrouwelijke leerkrachten.

Na de kennismaking met het schoolhoofd hebben Niek en ik een rondleiding door de school gehad. De school heeft in totaal 12 groepen. Het schoolhoofd heeft ons langs alle groepen geleid en we hebben zo kennis kunnen maken met de verschillende docenten. De groepen zijn kleiner dan een gemiddelde groep in Nederland. Als ik het goed heb gezien, waren er slechts 2 groepen met 20 of meer leerlingen. Het schoolhoofd hecht veel waarde aan kleine groepen, zodat de leerkracht de leerlingen de beste ondersteuning kan bieden. Leerlingen blijven op OS2 Meerzorg nooit zitten. Elke leerling gaat na de zomer naar het volgende leerjaar. In leerjaar 6 (in Nederland is dat groep 8) doen de leerlingen een landelijke toets. Als de leerlingen deze toets niet halen, moeten ze leerjaar 6 overdoen. Leerlingen op OS2 Meerzorg kunnen dus alleen in leerjaar 6 blijven zitten.

Na alle groepen te hebben bezocht, moesten Niek en ik à la minute een beslissing maken in welke groep we stage wilden lopen. In verband met het ontwerponderzoek was het van belang dat Niek in een leerjaar terecht zou komen waar het vak OJW (Oriëntatie op jezelf en de wereld) wordt gegeven. Voor mij was het van belang dat er rekenen wordt gegeven, ruime keuze dus :). Uiteindelijk heeft Niek voor leerjaar 3 (in Nederland is dat groep 5) en ik voor leerjaar 4 (in Nederland is dat groep 6) gekozen. In mijn groep zitten 18 leerlingen. Tijdens het observeren in de klas leerde ik gelijk enkele Surinaamse woorden kennen. Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat 'dresiman' een medicijnman is. De leerkracht van leerjaar 4 heet Safiera. Echt uitgebreid gesproken met haar heb ik helaas nog niet. Dit komt omdat ik pas tegen het einde van de ochtend in de groep kwam kijken. Ook na 12:50 uur kreeg ik hier niet echt de kans voor. Om 12:50 zijn de leerlingen vrij en om 13:00 is er vrijwel geen leerkracht meer te vinden op de school. Vooralsnog is het mij nog onduidelijk waarom de leerkrachten zo vroeg weg gaan van school. Dit gebeurt overigens overal in Suriname. De leerkrachten moeten thuis hun lessen voorbereiden. Veel mensen die in Suriname in het onderwijs werken, schijnen naast deze baan nog een andere baan te hebben.

A.s. woensdag gaan Niek en ik weer naar OS2 Meerzorg toe. We zullen stage gaan lopen op maandag, woensdag en vrijdag. Woensdag zullen we nog eenmalig met de auto gebracht worden. Daarna kunnen we (als alles goed geregeld is) met de docentenbus naar OS2 Meerzorg.

Wordt vervolgd! :)