Eerste maand is verstreken!

Fa waka?

In een razend tempo is de eerste maand van onze reis alweer verstreken. Een maand vol ervaringen, hoogtepunten en opmerkelijke dingen. Maar vooral een maand waarin we al veel geleerd en gezien hebben.

Een opmerkelijk feit is bijvoorbeeld dat ik zonder een broodtrommel met daarin brood een stagedag eenvoudig kan doorkomen. Op iedere stagedag is er namelijk wel een kind jarig en krijg je een uitgebreide traktatie met drinken. Niek en ik krijgen iedere stagedag ook warm eten (dit is geregeld vanuit de buitenschoolse opvang). Dit eten we dan rond 1 uur ’s middags op, in plaats van brood. Vaak bestaat de maaltijd uit Javaanse bami of rijst met kousenband (een soort uitgerekte sperziebonen). Bij de maaltijden zit vrij wel altijd kippenvlees. Je kan er ook peper bij doen, maar na dit een keer geprobeerd te hebben, laten we dit voortaan maar achterwege. We eten dus zo nu en dan twee keer warm op een dag. Of het goed is weet ik niet, lekker is het wel! Overigens was het afgelopen vrijdag stralend weer en ging de vlaggenparade en het zingen van het volkslied door. Deze vlaggenparade staat uiteraard nu ook op film. ’s Avonds zijn we wezen stappen in het bruisende Paramaribo, uiteraard nog ter ere van mijn verjaardag. Een geslaagde avond met lekkere Parbo biertjes.

Na zaterdag (voor het eerst) uitgeslapen te hebben, hebben we wat wasjes gedaan en het huis hier en daar wat opgeruimd. ’s Middags zijn we weer naar het voetbal geweest en uiteraard kan ook in dit verslag een korte update van onze trouwe club niet ontbreken. Voorlopig de laatste keer, want uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat ze niet veel wedstrijden spelen de komende weken. Helaas ging Excelsior Meerzorg in eigen huis pijnlijk onderuit tegen concurrent WBC (0-3 nederlaag). De wedstrijd was allesbehalve boeiend, maar buiten de lijnen gebeurde er van alles. Zo was er bijvoorbeeld een dronken man aanwezig, die tot 3x aan toe het complex werd afgevoerd (hij kwam iedere keer weer binnen..), ontstond er tijdens de wedstrijd grote commotie over een vlag van de uitclub (kleuters zouden hier nog geen eens ruzie over maken) en waren uiteraard de vogels in de kooitjes ook weer van de partij!

Zoals jullie vorige week konden lezen, zijn wij deze week niet op stage, maar zijn wij allen als vrijwilliger actief op het Kinderboekenfestival in Paramaribo. Een gigantisch evenement hier, dat door veel scholen wordt bezocht. Het Kinderboekenfestival vindt plaats op het KKF-terrein (Kamer van Koophandel en Fabrieken, een soort beursterrein) en bestaat uit ongeveer 100 verschillende stands. In deze vele stands worden de gehele week allerlei verschillende activiteiten georganiseerd. Het Kinderboekenfestival wordt gigantisch druk bezocht! ’s Ochtends is er een scholenprogramma (van 08:00 uur tot 12:00 uur) en ’s middags kunnen ouders ook nog komen kijken met hun kinderen (16:00 uur tot 20:00 uur). Op de openingsdag van het Kinderboekenfestival kwam er overigens hoog bezoek, maar wij wisten op dat moment niet wie de beste man was naar wie alle aandacht uitging. Achteraf bleek het te gaan om de vicepresident van Suriname: Robert Ameerali. Dit hadden we van te voren natuurlijk moeten weten! :-). De hele happening vraagt natuurlijk een groot aantal vrijwilligers. Leslie en Tamara staan in een stand waarin zij de gehele week allerlei taalspelletjes aanbieden aan leerlingen van de basisscholen. Niek en ik helpen in de stand van het jeugdjournaal. En jawel, ook mijn tv-debuut in Suriname is een feit! Voor de liefhebbers: op www.jeugdjournaal.sr kun je de uitzending terugkijken van afgelopen maandag 3 maart. Niek en ik helpen de hele week met het afnemen van enquêtes die gericht zijn op de verbetering van het jeugdjournaal hier in Suriname. Leerlingen geven aan wat zij goed vinden aan het jeugdjournaal, maar ook wat zij graag nog anders willen zien. Het werk dat Niek en ik deze week moeten doen is overigens ietwat eentonig en saai, maar het is wel dankbaar werk. Tussendoor hebben we genoeg tijd om even rond te lopen op het terrein om de vele stands te kunnen bewonderen. Het moet echt mega veel werk zijn geweest om dit hele gebeuren op touw te zetten. Zonder de vele vrijwilligers (van jong tot oud) was dit ook zeker niet gelukt. Foto’s zullen uiteraard weer volgen! Morgen helpen wij voor het laatst mee op dit Kinderboekenfestival. Zaterdag wordt het festival afgesloten.

Verder heb ik eigenlijk niet meer zo veel met jullie te delen op dit moment. De dagen van deze week verlopen namelijk bijna allemaal identiek. Morgen dus nog een dagje en dan zit onze rol als vrijwilliger op dit mooie festival erop. Komende week zullen we gewoon weer naar onze stagescholen gaan.

Komend weekend gaan wij misschien naar Bergendal, zo’n 90 kilometer buiten Paramaribo. Een mooi resort gelegen aan de Surinamerivier, dat garant staat voor een heerlijke tropische natuurervaring hebben we gehoord! We hopen dat het doorgaat. En anders gaan we dit resort sowieso een ander weekend bezoeken!

Andere kleine dingen:
- Ik begin de vele zwervende honden in Suriname steeds minder te waarderen. Deze honden scheuren (driftig op zoek naar eten) onze klaargezette vuilniszakken uit elkaar, waardoor wij weer opnieuw kunnen beginnen met inpakken…
- Leerlingen krijgen (vind ik) hier best veel eten mee naar school. In de pauzes zie ik regelmatig een kind dat een broodtrommel bij zich heeft met daarin patat (!).
- Ik ken nu eindelijk alle namen van de leerlingen van mijn stageklas uit mijn hoofd. De lastige namen en het dragen van de gelijke uniformen maakten het mij namelijk niet makkelijk, maar uiteindelijk is het me dus gelukt!

Mi o si!