Matapica, kapper en binnenlandse stage!

Vorige week donderdag 27 maart ontving ik, exact 29 dagen na mijn verjaardag, zowaar een verjaardagskaartje hier in Paramaribo! Veel dingen hier gaan op een relaxt en rustig tempo, en zo dus ook het bezorgen van post. Toch was het bijzonder om een kaartje vanuit Nederland te ontvangen hier in Suriname. Er schijnt nog een kaartje (ook nog voor mijn verjaardag..) onderweg te zijn, maar de kans dat deze nog overkomt, schat ik steeds lager in.

Diezelfde donderdag heb ik 3 pogingen gedaan om me te laten knippen bij een kapper. Rond een uur of 10 ’s morgens was ik bij de lokale kapsalon. Er bleek echter geen persoon aanwezig te zijn die mannen knipt… Er werd gezegd dat ik om 14:00 uur maar weer moest komen en dat er dan iemand aanwezig zou zijn die mij kon knippen. Maar helaas, er was wederom geen mannelijke kapper aanwezig. Er was wel een vrouw aanwezig, maar die knipte geen mannen. Waarom weet ik niet. Poging 3 volgde tegen het einde van de middag, 17:00 uur. Ik dacht 3 keer is scheepsrecht. Maar helaas, ook poging 3 liep uit op een teleurstelling. Ik heb toen maar een persoonlijke afspraak gemaakt met de desbetreffende kapper voor de volgende dag. En warempel, de volgende dag werd ik dan toch uiteindelijk geknipt en zijn de haren weer kort. Enige voordeel is dat een knipbeurt voor mij in Suriname vele malen goedkoper is dan een knipbeurt in Nederland. Maar ja, om daarvoor nou eerst zo vaak terug naar huis te moeten worden gestuurd, is natuurlijk ook geen pretje.

Vorig week zaterdag zijn we met z’n allen (en mijn ouders) naar het Diana strand geweest. Het Diana strand is een strand dat bij het kustgebied Matapica hoort en ligt in het district Commewijne. Matapica staat bekend om de beschermde zeeschildpadden. Wij gingen zaterdagnacht samen met een gids op stap om zeeschildpadden te spotten op het Diana strand. Het Diana strand is overigens een strand dat nog maar 2 jaar bestaat en nog niet op de kaarten terug te vinden is. In een houten bootje voeren we in het donker via de Surinamerivier en de Atlantische Oceaan naar dit strand toe. Toen we eenmaal de Atlantische Oceaan opvaarden, begon het bootje toch wat meer te schommelen. Hier was niet iedereen even blij mee, maar ik zal maar geen namen noemen :-). Eenmaal op het strand gearriveerd, kregen we een hapje en een drankje. Na een half uurtje begon dan eindelijk de wandeltocht op zoek naar hopelijk veel zeeschildpadden. Binnen het kwartier was het al raak. We moesten stil blijven staan, want de gids had een zeeschildpad gespot die een gat aan het graven was voor het leggen van haar eieren. Deze zeeschildpad bleek achteraf niet zo slim te zijn, want ze had haar gat zo diep gegraven, dat ze er nog maar net op eigen kracht kon uitkomen. Het betrof trouwens een Soepschildpad (Groene schildpad). Vol vertrouwen liepen we verder om nog meer zeeschildpadden te spotten. Tussendoor hebben we ook nog een half uur gewacht, zodat het water kon stijgen. Dit zou de kans op het spotten van meer zeeschildpadden vergroten, aldus de gids. We zagen in eerste instantie alleen enkele sporen van zeeschildpadden die na een stukje het strand opgekropen te zijn, vervolgens met een bocht weer terug waren gekeerd naar de zee. Daar werden we dus even flink in de maling genomen. Vlak voordat we terug kwamen bij ons bootje, zagen we toch nog een zeeschildpad. Wederom een Soepschildpad (Groene schildpad). Liggende op het strand keken we toe hoe deze schildpad met een slakkentempo het strand opkroop en vervolgens een gat begon te graven. Nadat ze klaar was met het graven van het gat, mochten we dichterbij komen van de gids en konden we enkele fraaie plaatjes schieten. Helaas ging deze schildpad, ondanks dat ze een heel gat had gegraven, zonder eieren te leggen weer terug te zee in. Dit ging trouwens een stuk sneller dan dat ze het strand opkroop.
We hadden vooraf op meer zeeschildpadden gehoopt, maar uiteindelijk hebben we toch 2 reusachtige zeeschildpadden gezien.
Rond 1:00 uur voeren we weer terug naar onze opstapplek. We dachten eindelijk een keer een tripje droog af te sluiten, maar dachten 2 golven anders over. We zaten amper op de boot of ons houten bootje werd getroffen door 2, nogal grote, golven. Zo werden we wederom kletsnat en werd de traditie in ere gehouden.

De volgende morgen moesten we weer vroeg (het is hier 5 uur vroeger dan in Nederland) op, want Ajax - FC Twente stond op het programma. Ajax - FC Twente betekent Sjoerd tegen Niek, Tamara en Leslie. Gelukkig was ik degene die na de 90 minuten de hele dag met een big smile kon rondlopen :-).
’s Avonds zijn we uit eten geweest op het appartementen complex van mijn ouders. Dit was namelijk hun laatste avond en afgelopen maandag zijn mijn ouders weer teruggevlogen naar Nederland.

Deze week hebben zijn wij weer druk geweest met onze stage en ons onderzoek. Ook zijn wij deze week voorbereid op de week die gaat komen. Komende week gaan wij namelijk met zo’n 80 studenten van het CPI (Christelijk Pedagogisch Instituut) op binnenlandse stage. Deze binnenlandse week stage wordt voor de CPI studenten georganiseerd om hen ervaring op te laten doen met onderwijs in het binnenland van Suriname. Voor ons is dit natuurlijk ook weer een fantastische kans om weer nieuwe ervaringen en indrukken op te doen. Ik ga een week lang stage lopen op een basisschool (midden in de rimboe), genaamd Pokigron, in een groep 7 met 35 (!) leerlingen. Ook Niek gaat een week stage lopen op deze school. De school waar Tamara stage gaat lopen heet Kajapati en de school van Leslie heet Pamboko/Gengeston. We gaan morgen met de gehele club met de bus naar Atjoni, en vanaf daar gaan we met de boot naar Jaw Jaw, dwars door de jungle! Na alles goed ingepakt te hebben in plastic tasjes en vuilniszakken (in verband met het water) kan morgen dit mooie avontuur beginnen. We zijn komende week ‘one big family’, aldus een van de docenten van het CPI die komende week mee gaat als begeleider!

Een weekje de jungle in betekent natuurlijk ook een week geen internet en laptop. Dus jullie zullen even moeten wachten op mijn volgende reisverslag.

Thanks voor het lezen!

Mo syi!

(Bijgevoegd een paar foto’s van de zeeschildpadden!)